اشكي در چشم و در دلم آهي نمانده است
ديگرا مرا ز عشق گواهي نمانده است

در چشم بي فروغ من از رنج انتظار
غير از نگاه مانده به راهي نمانده است

در سينه سر چرا نكشم چونكه بر سرم
جز سايه هاي بخت سياهي نمانده است

در دوره اي كه عشق گناه است بر دلم
جز جاي داغ مهر گناهي نمانده است

نوري زمهر تو نيست به دلهاي دوستان
لطفي دگر به جلوه ي ماهي نمانده است

در باغ خشك دوستي اي باغبان عشق
از گل گذشته برگ گياهي نمانده است

شور و حلاوتي ز كلامي نديده ام
شوقي و جذبه اي به نگاهي نمانده است

حسرت كشي ببين كه دگر از وجود من
جز ناله هاي گاه به گاهي نمانده است

آخرين لحظه ي ديدار بـگو يـــــادت هـست؟

                                        ناله ي يــک دل بيمار بگو يـــــادت هـست؟


   نيمه شب،پاي همان بيد سر کوچه ي مـــا

                                      هق هق گريه ي دلدار بگو يــــادت هـست؟


  آسمان،اشک،زمين،تشنه ي يک بارش تـند

                                           جرم يک ابر گنهـکار بگو يـــــادت هـست؟

  سرخــي روشـــن خـــط هاي سيـــاه شعرم

                                       شد هـمان لحــظه پديدار بگو يادت هست؟